Stapvoets met speurende ogen
Column van Seirah Kayumova, redacteur van Het Wijkkwartiertje
Er zijn weleens momenten in het leven waarin je goed moet zoeken. Naar balans. Een laptop die samen met jou je hele studie gaat overleven. Een cadeau voor je moeder die al alles heeft. Maar ik? Ik moest op deze donderdagochtend simpelweg naar een parkeerplek zoeken.
Ze zeggen altijd: wie zoekt, zal vinden. Maar na vier straten verder van het buurthuis, waar onze redactie in de wijk samenkomt, begon ik te twijfelen aan dat gezegde. Want wat ik vond, waren volle stoepen, foutgeparkeerde auto’s en mijn geduld dat in achteruit schakelde.
Tijdens het nadenken over onderwerpen voor een goed onderzoeksverhaal viel het ons als redactie op dat het Soesterkwartier zich steeds meer bezighoudt met parkeerplekken. Of beter gezegd: het gebrek daaraan. Dit probleem heeft te maken met het nieuwe stadsdeel Langs Eem en Spoor (LES).
LES wordt volgens de Gemeente Amersfoort een nieuw groen en duurzaam stadsdeel waar wonen, werken en recreatie samenkomen. Groen en duurzaam door onder andere het ontmoedigen van autogebruik. Begrijp mij niet verkeerd: het klinkt eerst even ideaal. Minder auto’s betekent meer heerlijke wandelingen en fietstochten die voor minder uitstoot zorgen. Maar als die auto’s niet in het nieuwe stadsdeel mogen parkeren, zoeken ze een plek daarbuiten en kunnen ze in Soesterkwartier belanden. Dan klinkt een parkeernorm van 0,2 toch niet meer zo realistisch.
Het Wijkkwartiertje ging dus onderzoek doen naar de discussie rondom parkeerproblemen. We lazen onder andere veel documenten en spraken bewoners uit de wijk. Hieruit blijkt dat de meerderheid van de Amersfoorters niet met het beleid eens is. Als ik eerlijk ben, begrijp ik ze wel. Normaal denk ik niet zo expliciet aan parkeren. Het neemt weinig ruimte in mijn hoofd in. Maar hoe meer wij ons in het onderwerp verdiepten, hoe meer ik besefte dat het ontbreken van wat zo simpel lijkt als een parkeerplek grote gevolgen kan hebben. Net als groen en duurzaamheid mag parkeren van mij ook net zo goed de aandacht krijgen. Dit omdat ik inmiddels wel weet hoe fijn het is om even snel voor de deur te kunnen parkeren.
En terwijl ik stapvoets met speurende ogen door de straten reed, vroeg ik me af: wat is een ambitieus stadsdeel waard, als de realiteit niet geparkeerd mag worden?